In de zomer van 2021 debuteerde Luce van Leer met bordeauxrood, een roman voor jongeren en volwassenen. Het boek gaat over een gezin dat wordt opgebroken door een ziekte. Een moeder, oma en vriendin van vele die een zware tijd tegemoet gaat.
Het verhaal wordt verteld door Loes en Michelle en wisselt zich af in het heden en verleden. We blikken geregeld samen terug naar het leven dat Michelle in haar jongeren jaren heeft mogen beleven en Loes verteld hoe zij in het nu haar zieke moeder bijstaat. Het is een verhaal dat de schrijfster dicht bij haar hart draagt en dat is te ervaren tijdens het lezen.
Na meerdere keren contact te hebben gehad met Luce durfde ik haar te vragen voor een interview om jullie een kijkje te geven in de wereld van deze schrijfster en het ontstaan van haar passie.
´Hier kwam ik eigenlijk pas achter toen het te laat was en ik heb hier daardoor nooit met haar over kunnen praten.´
Wie is Luce van Leer?
Hi, ik ben Luce van Leer, 29 jaar, lezer, schrijfster, Apple nerd en bewonderaar van alles wat creativiteit ademt. Moeder van twee kinders en twee kattenbeesten. Op het moment ben ik in winterslaap en wacht ik ongeduldig tot de zon weer gaat schijnen terwijl ik gehuld in dekens op de bank bakken Ben en Jerry’s wegwerk.
Wat inspireert jou tot schrijven?
Tot nu zijn het altijd de mensen om me heen en de dingen die je meemaakt als mens (of dingen die andere meemaken) de bron van mijn inspiratie geweest. Sommige verhalen moeten gewoon verteld worden!
Hoeveel tijd besteed je aan het schrijven?
Op dit moment ben ik dus in winterslaap en besteed ik heel weinig tijd aan schrijven, maar normaal gesproken heb ik ook niet echt een planning. Ik ben echt iemand die overdag schrijft, dus als ik een vrije ochtend heb kruip ik vaak achter mijn laptop en op zondagen kan ik er soms wel de hele dag achter zitten. Als ik het in uren zou moeten uitdrukken dan gok ik dat ik zo’n 5-10 uur per week schrijf.
Wat is de eerste gedachten als je aan de dag begint?
Elke ochtend word ik wakker met het beeld van mijn boekenkast voor me en dan denk ik vaak wat een geluk ik heb met zo’n mooie kast, haha. Daarna komen mijn kinderen uit bed en die zijn eigenlijk altijd vrolijk in de ochtend. Nadat ik mijn koffie op heb ga ik vaak een lijstje na in mijn hoofd van dingen die ik moet doen en dingen die ik wil doen.
Als je terug kijkt op je leven, wat waren dan de belangrijke ervaringen voor jou?
Wow, wat een diepe vraag, haha. Toen ik zeventien was, werd ik stukje bij beetje volwassen ook al had ik daar toen helemaal geen zin in. Ik deed op dat moment ook een vooropleiding voor defensie en daar heb ik ontzettend veel geleerd. Toen ik begin twintig was heb ik mijn kinderen gekregen, ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe life changing dat is, haha. En toen ik vijventwintig was verloor ik mijn moeder aan kanker. Dat was de meest klote gebeurtenis in mijn hele leven en dat is nog zacht uitgedrukt, maar achteraf heeft dat me ook heel veel geleerd over rouw en zeker ook over liefde.
Hoe is Bordeauxrood tot stand gekomen?
De vorige vraag haakt dan meteen mooi in op deze. Bordeauxrood gaat over mijn moeder die, als je het mijn vraagt, een heel apart leven heeft gehad. Hier kwam ik eigenlijk pas achter toen het te laat was en ik heb hier daardoor nooit met haar over kunnen praten. Ik heb toen de puzzelstukjes van verhalen die vond en herinneringen die ik had allemaal op een grote hoop gegooid, hier mijn eigen rouw aan toegevoegd en zo is Bordeauxrood toen eigenlijk geboren.
Wie is je favoriete personage uit dit boek?
Mijn favoriete personage is mijn moeder als tiener. Ik heb haar nog nooit zo levendig in mijn eigen hoofd gezien.
In welke tijd speelt het verhaal zich af?
Het speelt zich in best veel verschillende tijdzones af. Allereerst begint het verhaal in 1988 en mijn moeder Michelle vertelt, of schrijft eigenlijk, dit stuk. Ze typt haar leven tot dan toe uit op haar typmachine, dus het verhaal wat zij verteld gaat eigenlijk nog verder terug. Daarnaast speelt het andere gedeelte van het verhaal zich af in 2016-2017. Het zijn nogal wat tijdsprongen, dus ik heb er zo veel mogelijk aan gedaan zodat het voor de lezer visueel makkelijker uit elkaar te houden is. Dit met aparte hoofdstuk art voor de twee verschillende point of views en de stukken die Michelle typt op haar typmachine hebben ook echt het typmachine lettertypen.
Wat zou je andere graag over dit boek willen vertellen?
Ik vind dat het verhaal wat ik heb verteld in het boek echt wel een bijzonder verhaal is, als ik dat zelf zeggen mag. Ik ben echt ongelofelijk trots op het boek dat er nu ligt. Ik zou zeggen, leg een doos met tissues naast je neer, haha.
Wat is het meest opvallende element in dit boek?
Het meest opvallende element in het boek is de liefde. En dan bedoel ik niet liefde in een romantische vorm, want dit is een heel ander soort liefde. Ik vind het echt onwijs bijzonder dat bijna iedereen die mijn boek beoordeeld, de liefde eruit haalt. Echt. Daar stond ik zelf gewoon echt helemaal versteld van. Het is vanuit mijn hart geschreven, maar dit element is er echt in getoverd. Ook vind ik dat het einde van het boek heel bijzonder is geworden. Ik heb een gewaagde keuze gemaakt met alle details die ik heb beschreven en ik heb vaak gedacht dat het misschien veel te zwaar zou zijn. Toch heb ik geen spijt en ben ik echt heel erg trots op hoe het er nu staat. Ik ken niet veel boeken waarin dit onderwerp zo op deze manier met deze details belicht wordt (of ik heb ze nog niet ontdekt!).
Mijn ervaring met Luce is inmiddels in maar een woord uit te drukken, GEWELDIG. Wat is dit een bewonderingswaardige vrouw. Na haar een aantal keren te hebben gesproken via socials en het lezen van het boek durf ik wel te zeggen dat hier een krachtige, mooie vrouw staat en een ware inspiratie voor vele zal zijn (voor mij zeker). Het heeft dan ook even geduurd voordat ik de recensie heb kunnen schrijven omdat haar boek echt enorme indruk en emoties bij mij heeft achter gelaten. Bekijk mijn recensie onder het kopje boeken als je nieuwsgierig bent naar mijn mening.
Reactie plaatsen
Reacties