Karin Driegen - Waarom moet ik u tegen jou zeggen?

' Mien het spijt me maar ik kom niet thuis vannacht'

Het verhaal

Dauwe en Mien wonen samen met hun 4 kinderen in een dorpje aan de grens van Groningen. Het verhaal speelt zich af in twee delen. Een deel gaat over de tweede wereld oorlog en een tweede deel gaat over het leven na de tweede wereld oorlog waarbij de gevolgen enorm goed te beleven zijn. 

Dauwe Driest is van beroep een douanebeambte en is getrouwd met Mien die een Duitse afkomst heeft. Tijdens de tweede wereld oorlog zet Dauwe zich in voor de KP (een verzetsorganisatie). Hun doel is om zo veel mogelijk mensen te voorzien van goederen waar in die tijd een schaars tekort aan was. Ook regelden zij regelmatig adressen voor onderduikers. Een van die onderduikers is ook zijn oudste zoon. 

Mien probeert het huishouden te organiseren en zorgt dat het draaiende blijft. Zowel fysiek als mentaal krijgt Mien veel te verduren, haar liefde voor het gezin houdt haar sterk en geeft haar elke dag weer de kracht om door te gaan. 

Omdat Dauwe niks mag delen over zijn werkzaamheden voor het verzet raakt Mien achterdochtig. Zou hij iets hebben met de koerierster? Gree de oud-lerares van hun kinderen? Mien zal er alles op alles voor zetten om het tot de bodem uit te zoeken, zelfs als dat haar informatie gaat opleveren die zijn niet zou hebben zien aankomen. 

In het tweede deel gaat het voornamelijk over de dagelijkse strijd die de oorlog heeft achter gelaten. Zelfs al is de oorlog voorbij het lijkt of de slachtoffers het steeds weer opnieuw moeten beleven. De herinneringen staan op hun netvlies gebrand en heeft flinke sporen achtergelaten van verdriet, verraad en gemis. Is het voor deze mensen wel mogelijk om het af te sluiten? 

Mijn mening

Wat vindt ik dit een prachtig verhaal over een liefdevol gezin die verplicht in een strijd moest leven van anderen. Zelf had ik nog niet veel oorlogsverhalen gelezen omdat ik ze meestal wel wat cliché vindt. Toen Karin mij benaderde om haar boek te recenseren ben ik mijzelf eerst even gaan inlezen om uit te zoeken wat voor verhaal het zou zijn. . Doordat ik las dat het een verhaal was dat gebaseerd is op het leven van haar eigen grootouders maakt mij dat wel nieuwsgierig. 

Het verhaal raakte mij meerdere keren, de emoties en gevoelens die zo oprecht en heftig over kwamen op mij deden mij zeker iets. Tijdens het lezen van het boek ervoer ik een band met de personages, je leert ze echt kennen waardoor je nog meer berouw hebt met alles wat zij doorgaan. Ik heb ook een momentje gehad waarbij ik toch wel een traantje weg moest pinken. 

Wel had ik wat moeite met wat teksten die in het Duits werden geschreven. Dit was gelukkig wel maar een enkele keer en je kon er wel wat voor invullen doordat het verhaal in zijn geheel heel erg goed de situaties omschreef. 

Ik ben blij dat ik dit boek heb mogen lezen en ik weer even stil heb kunnen staan bij de slachtoffers en nabestaande van de tweede wereld oorlog en alle mensen die zich hebben ingezet voor anderen. Onze vrijheid is zeker niet vanzelfsprekend. Dit boek is dan ook een mooi eerbetoon aan al die mensen!